W ROKU 272 przed naszą erą rzymscy wojownicy podczas zdobywania Tarentu wzięli do niewoli pewnego greckiego aktora imieniem Andronikus. Przewieziono go do Wiecznego Miasta, gdzie przez ród Liwiuszów został obdarzony za jednym zamachem wolnością i nazwiskiem. W 240 roku po raz pierwszy przypisany do społeczności rzymskiej Liwiusz Andronikus wystawił, skomponowaną według greckich wzorów tragedię, zdobywając tym sposobem uwielbienie publiczności i wieczną sławę. Kiedy zaś, skutkiem zbyt częstych występów (nadmiernego chałturzenia - jakbyśmy dziś powiedzieli), stracił głos - senat nadał mu przywilej grania niemo. Towarzyszący mu chłopiec, pod akompaniament fletnisty, recytował tekst sztuki, podczas gdy Andronikus grał całym ciałem. Rzymianom spodobało się to nowe widowisko, z grecka zwane pantomimą, tak bardzo, że pozwolili jej z czasem zająć uprzywilejowane miejsce w życiu Miasta. Tak powstała pantomima rzymska. Polska - zrodziła się przed k