Pani wcześniejsze projekty obejmowały wiele artystycznych przestrzeni, choć akurat z teatrem od strony praktycznej do tej pory się Pani chyba nie zetknęła. Jakie miała Pani doświadcze­nia z teatrem, także jako widz, oraz jak doszło do Pani spotkania z Krzysztofem Carbaczewskim i Marcinem Cecką? - Jakiś czas temu Krzysztof i Marcin zobaczyli wystawę "Niezwykle Rzadkie Zdarzenia" w Centrum Sztuki Współczesnej, do której tworzy­łam przestrzeń z betonowych bloków. Cała wystawa była efektem współpracy artystów, kuratorów i naukowców, między innymi prof. Andrzeja Nowaka, Edwina Bendyka, Agnieszki Kurant, Łukasza Ron-dudy i Janka Simona pracujących wokół tematów złożoności i posthumanizmu. Wystawa w pewnym sensie zazębiała się z projektem "Życia seksualnego dzikich", stąd zaproszenie mnie do projektu. Jako widz do współczesnego teatru dotarłam, studiując we Fran­cji. Później przez spektakle, które współtworzyła lub kuratorowała Jo­asia