"Globalna Wojna Domowa" w reż. Pawła Wodzińskiego i "Modern Slavery" w reż. Bartosza Frąckowiaka w Biennale Warszawa. Pisze Marcelina Obarska w portalu Culture.pl.

Kiedy Bartosz Frąckowiak i Paweł Wodziński wygrywali konkurs na prowadzenie Sceny Prezentacje, mało kto podejrzewał, że ich działania przyjmą tak radykalny kształt. Poza teatr Biennale Warszawa korzysta z teatru jako medium, ale stawia przede wszystkim na dystrybucję wiedzy i zaangażowanie społeczne. Oczywiście Teatr Polski w Bydgoszczy, czyli wcześniejsze miejsce pracy tandemu dyrektorskiego, również był miejscem kojarzonym z projektami teatralnymi z kategorii "politycznych", ale pozostawał klasyczną, repertuarową strukturą z siedzibą i zespołem. W Warszawie akcent został przesunięty zdecydowanie w stronę badania, komentowania i tłumaczenia bieżącej rzeczywistości. Oto za sprawą Frąckowiaka, Wodzińskiego i współpracujących z nimi artystów (aktorzy: Beata Bandurska, Magdalena Celmer, Maciej Pesta, Martyna Peszko, Jan Sobolewski, Konrad Wosik i Anita Sokołowska opuścili Bydgoszcz po zmianie dyrekcji), teatr przestaje być miejscem estetycznej