W 2009 roku, ogłoszonym przez UNESCO Rokiem Jerzego Grotowskiego, minęła dziesiąta rocznica jego śmierci, a 50. - objęcia przezeń i Ludwika Flaszena kierownictwa Teatru 13 Rzędów w Opolu - późniejszego Teatru Laboratorium we Wrocławiu.

Film Krzysztofa Domagalika z 1980 roku, którego konsultantem był Zbigniew Osiński, to dokument pokazujący doktrynę teatralną i drogę twórczą Grotowskiego. Oprócz unikatowych fragmentów zapisów filmowych jego spektakli ("Akropolis", "Tragiczne dzieje doktora Fausta", "Książę Niezłomny") zawiera także zdjęcia z prób i ćwiczeń aktorskich, a także wypowiedzi: samego Grotowskiego oraz Ludwika Flaszena, Ryszarda Cieślaka, Zbigniewa Cynkutisa, Reny Mireckiej, Zygmunta Molika. Jerzy Grotowski był - obok Tadeusza Kantora - najsłynniejszym poza granicami kraju polskim twórcą teatralnym. Stawia się go w jednym rzędzie z największymi reformatorami XX-wiecznego teatru: Stanisławskim, Craigiem, Meyerholdem. Międzynarodowemu rozgłosowi, jaki uzyskał, towarzyszyła, paradoksalnie, aura tajemniczości. Liczba widzów na jego przedstawieniach była zawsze niewielka. Wiedziało się o nim więcej z legendy niż z autopsji, zwłaszcza że twórca unikał kontaktów z m