W studenckim klubie Od Nowa w Toruniu zakoń­czyły się trwające tydzień III Akademickie Spotkania Teatralne Klamra'95. Pub­lika doświadczyła wszy­stkiego po trochu: szmiry, nudów na pudy i piękna, od trywialności do escha­tologii. Pierwsze przedstawienia do­wiodły, że publiczności studenc­kiej nie da się łatwo zaczarować zawoalowanymi znaczeniami, symboliką, eksperymentem je­żeli aktorzy grają słabo. Krótko mówiąc: albo coś Jest, albo Nie Ma. Studencka publiczność bez kurtuazyjnych czarów marów będzie ziewać albo po pierwszej części stwierdzi, że "czas na EB". Frekwencja jednak dopi­sała; zarówno podczas pier­wszych nudnych (co tu kryć) spe­ktakli i występów gwiazd. Ziewane oklaski Jako pierwszy wystąpił krako­wski teatr Stowarzyszenie Man­dala w spektaklu "22/7 - dyp­tyk". Grupa powstała w grudniu 82 w klasztorze o.o Cystersów. Do dnia dzisiejszego kieruje nią założyciel Andrzej Sadowski. Krakowianie pokazali dwuczę­�