Teatr Wybrzeże w Gdańsku: TRZY SIOSTRY Antoniego Czechowa. Przekład: Artur Sandauer. Reżyseria: Krzysztof Babicki, scenografia: Anna Maria Rachel, współpraca scenograficzna: Grzegorz Skawiński, muzyka: Stanisław Radwan. Premiera 18 VI 1995 r. na Dużej Scenie.

1. W jakiej przestrzeni grać Czechowa, by mówił on wciąż o naszych czasach i o nas samych? Eksponując bogaty sztafaż epoki i "koloryt lokalny" rosyjskiej prowincji, zapełniając scenę stylowymi meblami i strojami? Czy też pozbawiając Czechowowski tekst obyczajowego tła, tak jak uczynił to choćby Jerzy Jarocki w inscenizacji Wiśniowego sadu w krakowskim Starym Teatrze - dramat rozegrany na pustej, ograniczonej białymi płaszczyznami scenie, zmienił się wówczas w kliniczną analizę postaw, zyskując wymiar paraboli. W niedawnym wrocławskim Płatonowie Jarocki zmodyfikował nieco tę koncepcję, stopniowo komponując przestrzeń - od pustki w pierwszym akcie, do nieodwracalnego zamknięcia, poprzez wypełnienie jej realistycznymi sprzętami, w ostatnim. A jednak świat Czechowowskich sztuk, utkany z marzeń, filozofowania i nudy, wydaje się materialny, a nawet banalny w swojej rodzajowej funkcjonalności. Zdarza się nawet, że autor - jak w Płatonowie właśnie - o