Projekt ma na celu lekturę, także sceniczną, tekstów Witkacego w kontekście nowych metod badawczych humanistyki. Inspirującym tropem wydaje się opisana przez Ewę Domańską w "Historiach niekonwencjonalnych" kategoria transhumancji. nawiązująca do stworzonego przez Dantego neologizmu "transumanar". W trzeciej księdze "Boskiej komedii" (Raj I, 70) czytamy: "Przeczłowieczenie wyrazić się zgoła / Słowami nie da". Zjawisko transhumancji podważa granice tożsamości gatunkowej oraz problematyzuje relacje między tym, co ludzkie i nie-ludzkie. W utworach Witkacego najbardziej zagadkowe są właśnie momenty przejścia - zarówno w kwestiach związanych z seksualnością czy erotyzmem, jak w obszarze śmierci oraz ekstremalnych ludzkich doświadczeń. Z jednej strony pojawia się denaturalizacja i fantazmatyczność płci, z drugiej - szeroko pojęta "monstrualność" ludzkiej natury. Czym są z perspektywy dzisiejszych doświadczeń Witkacowskie doznania metafizyczne? Kim je