Kiedy otrzymał w 1934 Nagrodę Nobla, był już autorem bardzo znanym. Luigi Pirandello. Włoski prozaik i dramaturg stale podejmował szczególne próby literackie. Wszystkie jego najważniejsze utwory krążą wokół jednego tematu: "nierzeczywistej rzeczywistości". Pirandellowscy bohaterowie chorują na iluzję. Usiłując zdjąć maskę, podlegają dalszej mistyfikacji, "...stają się - jak pisał prof. Brahmer - ofiarą swego niepogodzenia z otaczającym ich światem". Cały ten złożony, uwikłany w grę pozorów i niedomówień, pirandellizm wywoływał w latach trzydziestych wiele dyskusji. Spierano się nie tylko o kategorie estetyczne. Pirandello podpisał "Manifest intelektualistów faszystowskich" z 1925 r. I chociaż unikał bezpośredniej działalności politycznej, a od faszyzmu wręcz się odsunął, pewien osad został. Dla części krytyki uznawana przez pisarza wizja świata prowadziła do tragicznych wyborów między dyktaturą a rozkładem społecznego porz�