"Lalka" w reż. Wojciecha Kościelniaka z Teatru Muzycznego w Gdyni na XXXI Warszawskich Spotkaniach Teatralnych. Pisze Michał Rogalski w Teatrakcjach.

Aktorzy prowincjonalni (jeśli Gdynię można uznać za prowincję) grają lepiej, a na pewno nie gorzej niż stołeczni. Wspaniała współpraca całego zespołu to motor, który z adaptacji szkolnej lektury czyni wspaniałe widowisko. "Panie Stanisławie!" - krzyczy raz po raz hrabia Tomasz Łęcki, wyglądający jak osiwiały pan Kleks z nazbyt rozbudowaną motoryką, która sprawia, że jego ciałem rzuca po scenie w sposób kompletnie pozbawiony uzasadnienia. Do Pana Stanisława uciekają się również inni przedstawiciele XIX-wiecznej arystokracji, zredukowani w spektaklu do kilku min i gestów, charakterystycznego wyglądu, przypominającego trochę kantorowską estetykę, a trochę Marcela Marceau. Czymże jednak więcej jest arystokracja, czymże więcej są Ci wszyscy kupcy, subiekci, bogacze i biedacy, jak nie marionetkami, grającymi tak jak nakazuje im odwieczny społeczny konwenans? Spoza konwencji nie ma wyjścia. Wie o tym dobrze kuzynek Starski, którego salonow