Stanisław Moniuszko: "Paria". Teatr Wielki w Warszawie, premiera 9.XI.80. Kierownictwo muzyczne - Antoni Wicherek, inscenizacja i reżyseria - Maria Fołtyn, scenografia - Jadwiga Jarosiewicz, kierownictwo chóru - Lech Gorywoda, choreografia i plastyka ruchu - Hanna Chojnacka. Obsada: Roman Węgrzyn - Idamor, Przemysław Suski - Ratef, Jerzy Ostapiuk - Akebar, Barbara Nieman - Neala, Jerzy Artysz - Dżares.

TEATRY operowe świata rozpaczliwie próbują odświeżyć wiecznie ten sam repertuar odkryciami zakurzonych partytur, zapomnianych czy po prostu niepopularnych i poddać je nowej ocenie. Do tego trendu należy też premiera "Parii" Moniuszki w Teatrze Wielkim. Jest to jedna z setek takich partytur na świecie, dzieło odznaczające se dojrzałością rzemiosła kompozytorskiego, z która Moniuszko wiązał pewne nadzieje. Spodziewaj się, że ta opera pomoże mu pokonać barierę lokalnej sławy i utoruje drogę do światowych scen, ale do tego nigdy nie doszło. W kolekcji jego narodowych oper jest to dlatego muzyka bardziej kosmopolityczna i bardziej uniwersalna tematyka, osnuta przez Jana Chęcińskiego na tle dramatu Casimira Delavigne'a historia nienawiści kastowej w średniowiecznych Indiach. Muzyka została starannie i ładnie - choć nie bess problemów - przygotowana pod batuta Antoniego Wicherka, zwłaszcza w warstwie orkiestrowej. Z wyjątkiem Jerzego Ostapiuka (kapłan