To kolejna premiera warszawskiej Opery Kameralnej, która zmie­nia obraz tej zasłużonej nie tyl­ko dla muzycznego obrazu stoli­cy sceny. "Jenufa" Leosa Janacka, wspaniała opera, która powstała w 1904 roku, a potem ulegała jeszcze wielu zmianom (dokonywał ich sam kompozytor pod wpływem kolejnych interpretatorów, a kiedy próbował powrócić do wersji pierwotnej, nie uda­ło mu się już tego zrobić) to zupełnie inna propozycja niż zespół WOK nas przyzwyczaił. Od jakiegoś czasu war­szawska opera odchodzi od wizerunku "sceny mozartowskiej" czy "baroko­wej", a z drugiej strony - "kameralnie współczesnej", sięgając po (bardzo zresztą ambitny) repertuar do niedaw­na zupełnie tutaj nieobecny. Po "Euge­niuszu Onieginie" Piotra Czajkowskie­go czy "Falstaffie" Giuseppe Verdiego przyszedł więc czas na dzieło z począt­ku wieku dwudziestego - kolejny sprawdzian dla zespołu Warszawskiej Opery Kameralnej. Wieś niespokojna Libretto "Jenufy" napisał kompozy­to