Tym wspólnym tytułem objął Ma­rian Hemar cykl czterech jednoaktó­wek powstałych w latach jego twór­czości emigracyjnej w Londynie. Znakomity autor tekstów piosenek, poeta, komediopisarz, twórca kaba­retowy lat międzywojennych, po 1945 roku znalazł się na emigracji. Jego twórczość powojenna, choć równie różnorodna, różni się od po­przedniej tonem nostalgii i tęsknoty za krajem. Właśnie w tym cyklu jed­noaktówek Hemar odwołuje się do tego, co najcenniejsze w tradycji pol­skiej kultury. Bohaterami kolejnych części cyklu są postaci panteonu na­rodowej sztuki: Ignacy Krasicki, Jan Kochanowski, Aleksander Fredro, Fryderyk Chopin, Cyprian Kamil Norwid. Od emigracyjnej, pełnej swarów i ża­lów rzeczywistości uciekał dawny sa­tyryk w wielką narodową poezję, objawiając się przy tym jako mistrz literackiego pastiszu z równą zręcz­nością imitujący bajki Krasickiego, jak i romantyczne, ciemne nastroje Norwida. Dla tej sentymentalnej za­ba