W 20 lat po napisaniu swej pierw­szej sztuki "Es steht geschrieben" powrócił Friedrich Durrenmatt raz jeszcze do jej tematu: szesnastowiecznych walk religijnych, oblęże­nia Munster, przekształconego przez zbuntowanych anabaptystów w "No­we Jeruzalem". Powrócił zbrojny w swój błyskotliwy, najsprawniejszy chyba dziś w dramaturgii świato­wej, warsztat, mądrzejszy o doświad­czenia polityczne tych lat dwudzie­stu, bardziej umocniony w swej pozycji sceptycznego, ale nieobo­jętnego spektatora theatrum mundi. "Anabaptyści", których polską prapremierę w reżyserii Luuwika Rene przygotował Teatr Dramatyczny w Warszawie, podej­mują więc raz jeszcze, pytanie, prze­wijające się przez wszystkie sztuki Durrenmatta: jak uczynić nasz świat nieludzki bardziej ludzkim? Jest to odwieczne pytanie o sens ludzkich poczynań, dążeń, wiary i złudzeń, o sens "naprawiania świata". Tak jak i w pierwszej swej sztuce tak i w "Anabaptystach" Durrenmatt nie daje nam odpowiedzi