Początek lat 60-ych był w dziejach telewizji polskiej okresem pewnej stabilizacji, ale i ciągłego rozwoju, doskonalenia metod przekazu. Znacznie wzrosła liczba odbiorców programów telewizyjnych (w roku 1958 w Warszawie zarejestrowano 30 tysięcy odbiorników telewizyjnych). Wraz z rozwojem możliwości technicznych, polepszaniem warunków pracy, nastąpiło podniesienie poziomu artystycznego nadawanych programów. Rok 1960, to także znacząca data w twórczości Konrada Swinarskiego. Uwieńczeniem jego trzyletniej współpracy ze stołecznym Teatrem Dramatycznym było przyznanie mu nagrody im. Leona Schillera dla młodych reżyserów. Dla Swinarskiego rozpoczął się czas odchodzenia od "brechtowskiego" spojrzenia na teatr, czas odnajdowania odmiennych dróg w poszukiwaniu prawdy o człowieku i otaczającej go rzeczywistości, czas kształtowania własnego warsztatu reżyserskiego, a mimo to jeszcze na długo pozostał w obiegowych sądach tylko "uczniem Brechta". Być może