"Świadkowie"

[...] Na czoło spektakli telewizyjnych ostatniego okresu wysuwa się bez wątpienia moralitet Różewicza "Świadkowie, albo nasza mała stabilizacja" (30. I.). Dwuaktówka poetycka, oparta na dwu metaforach. Bardzo różewiczowskich. I bardzo sugestywnych. W gruncie to dwa rozbudowane i rozpisane na głosy wiersze. Co prawda I akt zyskałby na skrótach. Współczynnikiem talentu poetyckiego Różewicza w jego ostatnich osiągnięciach jest jego typ wrażliwości moralnej, która przepoiła i tę sztukę, wysuwającą istotny problem współczesny, może niezupełnie nowy, lecz w świeżym i trafnym kontekście. Obojętność dla obcego cierpienia. Tym razem nie zaczerpnął autor przykładu z czasu wielkiej grozy okupacyjnej. Podjął go z codzienności, w której wszyscy uczestniczymy. Oto przeciętne młode małżeństwo. Ludzie kochający się (w miarę). Ludzie dobrzy (przyjmują bez słowa starą matkę). Jednak dobroć ich i zrozumienie - nie sięgają poza szybę okna we wł