W Moskwie czy w Leningradzie jest stosunkowo duża rozpiętość gaż aktorskich. Nie tylko pomiędzy najlepszymi i najmniej doświadczonymi aktorami jednego zespołu. Ten sam aktor, który otrzymuje sumę w teatrze powiedzmy drugiej kategorii (może to być zresztą bardzo dobry teatr), przeszedłszy do teatru akademickiego (może to być wcale nie najlepszy teatr) otrzyma gażę trzykrotnie wyższą. Wydawałoby się że dzięki takiemu układowi stosunków wszyscy najlepsi aktorzy powinni by zebrać się w teatrach akademickich i pierwszej kategorii. A jednak bywa inaczej - pisał Erwin Axer w "Sprawach teatralnych".

Teatry cieszące się najlepszą opinią w Moskwie i Leningradzie bynajmniej nie są teatrami akademickimi i nawet nie zawsze teatrami pierwszej kategorii, a wielu aktorów (rzecz u nas najzupełniej nie do pomyślenia) rezygnuje z wysokich gaż i zadowala się niskimi po to, by pracować w zespołach, które im artystycznie lepiej odpowiadają. Sam poznałem znakomitą i zasłużoną aktorkę, ulubienicę publiczności swojego miasta, która porzuciwszy własną willę w Odessie mieszkała w drugorzędnym hotelu leningradzkim po to, by wziąć udział w pracach zespołu słynącego w kraju z odwagi i ambicji artystycznych. Znam niejednego i niejedną, którzy rok w rok odrzucają wysokie gaże i dwumiesięczne urlopy sceny akademickiej po to, żeby z wywieszonym ozorem biegać z koncertu na koncert cały sezon, dzień po dniu, a w zamian za to choć raz od czasu do Czasu pracować z "awangardowym" reżyserem nad ciekawą sztuką. Podobne zjawiska zdarzają się zresztą również