Warszawa zawsze lubiła swoich aktorów. I dziś narzekając na ogólny spadek teatralnej formy - stara się możliwie szybko wyłapy­wać co ciekawsze zjawiska pojawiają­ce się na scenie. Toteż informacje o nowych interesujących premierach i kreacjach aktorskich od razu krążą po mieście. Stąd - przy głośnym narze­kaniu na wciąż wyludniające się sale - na niektóre spektakle trudno się przeciętnemu śmiertelnikowi dostać normalną drogą. Ostatnio, po niewąt­pliwym sukcesie frekwencyjnym, ja­kim okazała się w Teatrze Powszechnym "Ławeczka" Aleksandra Gelmana, brawurowo wykonana przez dwój­kę aktorów: Joannę Żółkowską i Ja­nusza Gajosa, nowy szturm na kasy "Powszechnego" powoduje głośny już przed premierą "Garderobiany" Ronalda Harwooda. Radziecka "Ławeczka" mówi pol­skiej widowni o życiu i problemach dwojga zwykłych ludzie samotnych i szukających choćby chwilowych part­nerów dla zapełnienia pustki, w któ­rej się znaleźli, dla ubra