W 30. rocznicę śmierci Witolda Gombro­wicza elbląski Teatr Dramatyczny wysta­wił sceniczną adaptację powieści "Trans-Atlantyk". Ta niezwykła literatura od lat inspiruje i kusi twórców teatralnych, daje bowiem poprzez swoją wieloznaczność duże możliwości interpretacyjne.

Wiesław Górski (znany w Gdańsku z offowych realizacji m.in. "Pamiętnika z Powsta­nia Warszawskiego" Mirona Białoszewskiego) nie ukrywa, że lubi eksperyment. Tym ra­zem jest to eksperyment potraktowany nie­zwykle serio, dokładnie wymyślony, niejako zgodny z zapisanymi intencjami autora. "Trans-Atlantyk" w Teatrze Dramatycznym jest bardzo "gombrowiczowski", taki jak po­winien, według podręczników dla poloni­stów. Jednak adaptator i reżyser zastosował nie­konwencjonalne środki wyrazu. Posługuje się nie tylko dialogiem i gestem, ale również ruchem, który jest niemal choreografią. Two­rzy bardzo intrygującą narracją, tym bar­dziej, że adaptacja jest nieudziwnioną opo­wieścią o znanym z książki Witoldzie, który przybył do Argentyny. Nietrudno się domyślić, że postać oprócz imienia autora nosi w sobie wiele cech jego osobowości i... życiorysu. Powieść powstała w 1953 roku, po powrocie Gombrowicza do Europy z Ameryki Południowej. Nawiąz