Konrad Swinarski należy do pokolenia inscenizatorów, które w teatrze polskim dało o sobie znać w latach 1955-1958. Było to między innymi pokolenie Jerzego Jarockiego i Jerzego Golińskiego. Sylwetka artystyczna i teatralny sposób myślenia Swinarskiego zarysowały się w tym kontekście dość wyraźnie. Nie ogranicza się on do inscenizacji, często opracowuje także scenografię swoich przedstawień, a jeśli tego nie robi, to zawsze bardzo wyraźnie określa jej styl i funkcję w spektaklu. Konstanty Puzyna wyprowadza tę wrażliwość na realia, na fakturę plastyczną, a także jego ogólną orientację teatralną - z teatru Bertolta Brechta, Swinarski, po ukończeniu wydziału scenografii przy Wyższej Szkole Plastycznej w Łodzi w 1951 roku, wstępuje na wydział reżyserski Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Uczeń Erwina Axera, studiował następnie w Berliner Ensemble i przez kilka lat był tak zafascynowany Brechtem, że dawał przedstawienia stanowiące niemal