Mamy nareszcie w Warszawie wydarzenie teat­ralnego sezonu. To "Wujaszek Wania" w CENT­RUM SZTUKI STUDIO. Jerzy Grzegorzew­ski sięgał już po Czechowa kilkakrotnie (wystawiał "Czajkę"), i za każdym razem dawał bardzo osobistą, oryginalną wizję teatralną te­kstu. Jednym z jej walorów był kształt plastycz­ny, kompozycja przestrzeni, którą Grzegorzew­ski lokował jakby poza czasem historycznym. A także - poza opisowym realizmem. Jednocze­śnie mocno ów tekst przekomponowywał i "pre­parował", wybierając motywy i wątki. Pozosta­wał jednak - co zgodnie dopiero dzisiaj podkreśla krytyka - wierny duchowi tej literatury i jej głę­bokim sensom. Podobnie jest teraz w "Wujaszku Wani". Ten spektakl również toczy się w metafi­zycznym, uniwersalnym pejzażu. Na rozległej scenie, przedłużonej podestem aż do połowy wi­downi, znajduje się kilka stylowych mebli i re­kwizytów, w tym pianino i samowar. Ta scene­ria narzuca wrażenie pustki i osamotnienia. Je