Trudno usytuować książkę Samuela Webera "Teatralność jako medium" w którejkolwiek z oswojonych teatrologicznych konstelacji. Wprawdzie Weber podejmuje wątki nie tylko bliskie, ale z pozoru całkowicie wyeksploatowane przez tradycyjną naukę o teatrze i dramacie (jego rozważania dotyczą tak sztandarowych pozycji, jak "Hamlet" Szekspira czy "Antygona" Sofoklesa), jednak nie pasuje do żadnej ze znanych metodologii. Co więcej - w porównaniu z "Teatralnością jako medium" znakomita większość dotychczasowych prób mariaży teatru i filozofii wydaje się szkicową wprawką, nieśmiałym przed biegiem do wykonania odważnego kroku w tym kierunku. Projekt Webera, wśród znanych publikacji poświęconych teatrowi, a odwołujących się do filozofii, dekonstrukcji i teorii czytania, okazuje się chyba najbardziej bezkompromisowy. I w tym samym stopniu wymagający. Punkt wyjścia książki nie zwiastuje radykalnych przewartościowań na mapie pojmowania teatralności - Samuel