Przedstawiamy najważniejsze polskie spektakle epoki postkomunistycznej. Wiedzieliśmy, że cezury kulturalne nie idą w parze z politycznymi, ale myliliśmy się, sądząc, że zmiany po 1989 roku wpłynęły na sceniczne hierarchie. Młodzi artyści, tak ostro szturmujący teatr w ostatnich latach, jeszcze nie znaleźli się wśród zwycięzców. Berła dzierżą ich mistrzowie - pisze Agnieszka Berlińska w Ozonie.

Objawieniem jest Krzysztof Warlikowski, który w krótkim czasie dołączył do grona najlepszych: Krystiana Lupy, Jerzego Grzegorzewskiego i Jerzego Jarockiego. "Kalkwerk" [na zdjęciu] Krystiana Lupy najważniejszym spektaklem 16-lecia. Do rozwoju potrzeba dwóch rzeczy: pokarmu i przeciwnika. Pokarm mam. Cieszę się, że jest wojna - ten bojowy manifest wygłosił na łamach zeszłorocznego "Notatnika Teatralnego" młody reżyser Jan Klata. Spór między nowym pokoleniem twórców, które stara się zareagować na zmiany zachodzące w społeczeństwie, a zwolennikami teatru o ustalonych konwencjach, toczy się już od kilku lat. Chociaż temperatura teatralnych polemik znacznie przewyższa 36,6 stopnia, konflikt nie znalazł odzwierciedlenia w naszej ankiecie. Najmłodsi reżyserzy jeszcze nie zapracowali na miano najważniejszych. Poza tym nie grupy czy mody zostają w pamięci, lecz dzieła autorskie, w których osobowość twórcy wyryta jest jak znamię. W teatrze niezmiennie o