Od czasów "Don Juana" Korzeniewskiego, który - czterokrotnie ponawiany w teatrze, raz pokazany w telewizji - wprowadził spo­ro zamieszania w szeregach molierologów z Bożej łaski, ośmieszył stereotypowe formuł­ki interpretacyjne, przypomniał, jak zuchwa­ła była kiedyś i jak zuchwała może być tak­że dzisiaj ta sztuka - od tamtych czasów "Don Juan" Molierowski nie może już być w polskim teatrze tylko opowieścią o cy­nicznym uwodzicielu, ukaranym za swe wy­stępki przez niebo wtrąceniem go do piekła. Może być wszystkim: i demaskacją świętoszkowatości świata, i rzeczą o cynicznej obłu­dzie, i ośmieszeniem wiary w fideistyczny porządek świata, i zarówno pochwałą jak wyśmianiem libertyńskiego ideału, i szyder­czym komentarzem do wyznania wiary, iż jedynie prawdziwe jest zdanie: "dwa razy dwa to cztery", a "cztery i cztery to osiem''. Jednak interpretacje interpretacjami, a te­atr będzie teatrem. Świadomość - powszech­na już dzisiaj -