Małgorzata Abramowicz. Na początku lat 70. w prasie gdańskiej zaczęły pojawiać się artykuły w tonie dramatycznym. Tadeusz Rafałowski w tekście "Dopóki nie jest za późno. Archiwum gdańskiej Melpomeny" pisał: "Sytuacja jest alarmująca- sprawa dojrzała do ostatecznego jej załatwienia. Chodzi o dokumentację życia teatralnego Wybrzeża, o wszystko to, co związane jest z historią i rozwojem wybrzeżowych teatrów, a co z każdym rokiem, z każdym miesiącem niszczeje, odchodzi w niepamięć lub - ginie bezpowrotnie."

Później ujrzano sprawę szerzej, nie tylko z perspektywy Wybrzeża, ale całego kraju. Powstała inicjatywa stworzenia w Gdańsku, w kościele św. Jana MUZEUM SCENOGRAFII. W wyniku działań Gdańskiego Oddziału SPATiF w roku 1976 przy Muzeum Narodowym w Gdańsku powstał Dział Teatralny, jako zaczątek przyszłej, samodzielnej placówki muzealnej. Pierwszym jego kierownikiem została mgr Marta Góralska (historyk sztuki), później dział objęła mgr Mirosława Kruszewska (teatrolog), a w roku 1979 jego szefową została mgr Elżbieta Kościukiewicz-Roeding (teatrolog) i prowadzi go do dziś. W latach 70. i do połowy lat 80. trwały dyskusje nad ostatecznym kształtem przyszłego Muzeum Scenografii, powstawały najfantastyczniejsze plany zagospodarowania kościoła św. Jana, marzono o komputerach, nowoczesnym sprzęcie oświetleniowym i nagłaśniającym, o stworzeniu możliwości występów różnego typu teatrów, o organizowaniu monumentalnych wystaw, koncertach... W roku