Specyfika konkursu dramaturgicznego "Metafory Rzeczywistości" polega na tym, że po wybraniu finałowych tekstów ich autorzy zaproszeni są do współpracy z reżyserami. Dramaty, wystawiane we wrześniu w formie czytań scenicznych, poddane są ostatecznej ocenie, a wygrany ma szansę trafić na scenę - przed zbliżającym się finałem konkursu (Teatr Polski w Poznaniu, 5-6 września) pisze Monika Nawrocka-Leśnik w portalu kultura.poznan.pl.

W tym roku jury konkursu: prof. dr hab. Przemysław Czapliński - literaturoznawca, Łukasz Drewniak - krytyk teatralny oraz Paweł Szkotak - reżyser oraz dotychczasowy dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu, ze 169 nadesłanych dramatów wyróżniło trzy teksty: "Cisza" Piotra Domalewskiego, "Element żywy" Anny Skwierzyńskiej i "Pętla" Marcina Włodarskiego, oraz wskazało trzy dramaty finałowe: "Ścielę wieczne łoże" Marka Otwinowskiego, "Zapalam świecę, nasłuchuję" Marka Branda oraz "POSYPKA (nie przejdziemy do historii)" Tomasza Walesiaka. Te reżyserzy, Iwo Vedral, Krzysztof Rekowski oraz Julia Mark, wezmą na warsztat i dostosują do warunków sceny. Efekt ich pracy zobaczymy w pierwszy weekend września w Teatrze Polskim. A tymczasem o nich poczytajmy. "Ścielę wieczne łoże" mówi autor Marek Otwinowski: - Tekst narodził się z niezgody na łatwość, z jaką rosną dominacje wyznaniowe. Jego akcja toczy się w niedalekiej przyszło�