W warszawskiej Operze Kameralnej trwa okres intensywnej pracy i roz­ległych poszukiwań. Te ostatnie dotyczą zarówno repertuaru, jak i form jego prezentacji, czy to estradowej, czy scenicznej. Jest coś zaiste fascynującego w tem­pie i sposobie pracy całej tej placówki: premiera wręcz goni premierę, a wszystko to dzieje się - by tak rzec - gościnnie, gdyż praktycznie Warszawska Opera Kameralna jest bezdom­na. Tak więc jej przedstawienia odbywają się w miejscach naj­przeróżniejszych: w Pałacu Wi­lanowskim, w Kościele Ewange­lickim, w sali prób Teatru Dra­matycznego; podobnie rzecz się mi z koncertami... W każdym razie obecność Opery Kameral­nej w polskim życiu muzycznym zaznacza się nader wszechstron­nie. W ciągu ostatniego miesiąca Warszawska Opera Kameralna wystawia dwie zupełnie nowe i oryginalne pozycje, związane ze sobą w pewnym stopniu wspól­ną tematyką. Pierwsza z nich to "Gra o Herodzie", widowisko ze średniowieczną muzyką, nawią­