Najciekawsza z sztuk, granych tego roku w Warszawie. Owiana czarem prawdziwei poezji, mądrze naiwna, prosta, wzruszająca. Legenda wiary Noego przedstawiona, jak w starych misterjach religijnych, a nawskroś nowocześnie. Poety warszawskie i recenzenty w jednych osobach nie odczuły tchnienia poezji, idącego ze sceny. Słabe dość wykonanie wzięto za słabość sztuki. Zerżnięta niemiłosiernie - sztuka padła, na świadectwo poziomu smaku kulturalnego Warszawy. Ano - "Baron Cygański" idzie kompletami...