Teatr mądrej lalki

Dzieci każdego miasteczka i każdej niemal wsi opolskiej znają dobrze swój teatrzyk i radosnym wrzaskiem wi­tają każdą zapowiedź przedstawienia. Trudno po prostu wysiedzieć spokojnie na lekcji, gdy wiadomo, że przyjechała już ciężarówka z przyczepką i za chwilę zacznie się wyładunek fantastycznych dekoracji, skrzyń z lalkami, reflektorów, zwojów barwnego pluszu i wielu przed­miotów których przeznaczenia niepodo­bna się nawet domyślić. A równocześnie trzeba uważać na drogę prowadzącą z Opola, bo lada chwi­la ukaże się na niej błękitny autobus wiozący aktorów. Jedyna to sposobność, by im się przyjrzeć, bo te miłe panienki i weseli młodzi ludzie pozostaną potem niewidzialni przez całe popołudnie. Usły­szy się tylko ich głosy, gdy będą śpie­wać i przemawiać jako zajączki, misie, chytre liski, jako rycerze, pasterki, cza­rownice i różne wesołki. Radość dzieci udziela się często i ro­dzicom, u których wizyta opolskieg