Ponad sześciusetstronicowy tom inaugurujący serię "Prace Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium w polskiej myśli krytycznej" gromadzi świadectwa recepcji przedstawień od "Orfeusza" Jeana Cocteau do "Apocalypsis cum figuris" - o publikacji "Misterium zgrozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego
i Teatru Laboratorium" pod red. Janusza Deglera i Grzegorza Ziółkowskiego pisze Rafał Węgrzyniak w Teatrze.

W książce znalazło się blisko sześćdziesiąt tekstów (z lat 1960-2004) trzydziestu autorów: recenzje (Tadeusza Kudlińskiego, Jerzego Fałkowskiego, Konstantego Puzyny, Jana Kotta), szkice (Zbigniewa Raszewskiego, Jana Błońskiego), rozprawy (Zbigniewa Osińskiego i Leszka Kolankiewicza) czy noty (poetów Władysława Broniewskiego i Tadeusza Różewicza oraz aktora Jana Kreczmara). Wątpliwości wzbudza jednak zakres i zawartość antologii. Zwłaszcza że jeden z redaktorów, Grzegorz Ziółkowski, zamiast we wstępie zaprezentować jej założenia, poprzestał właściwie na egzegezie tytułu - zaproponowanego przez Kolankiewicza, a nawiązującego do "Świętości" Rudolfa Otto. Są w książce recenzje poznańskiego "Fausta" Johanna Wolfganga Goethego z 1960 roku, ale nie ma omówień trzech wcześniejszych przedstawień Grotowskiego powstałych w Krakowie i ocenionych raczej negatywnie, a więc: "Krzeseł" Eugene'a Ionesco, "Bogów deszczu" Jerzego Krzysztonia i "Wujasz