Zazdroszczę teatrowi jego długiej historii, i że ma tak rozle­głe powiązania, i że nie wszystko o nim wiadomo, i że trzeba się domyślać. "Zycie jest snem" Pedra Calderona, jednego z naj­świetniejszych pisarzy Hiszpanii. Sztukę tę gra warszawski Teatr Dramatyczny. Jest to historia nieszczęśliwego dziedzica abstrak­cyjnego królestwa Polonii, bardziej abstrakcyjnego niż Dania w "Hamlecie", królewicza-więźnia, królewicza przeklętego przez gwiazdy. W tej sztuce zachowały się ponoć motywy indyjskie: król, bojąc się, że spełnią się złe wyroki, królewicza "odcina od świata". Jest także motyw Edypa. Jest, jak w starej nowelistyce,tajemnica: królewicz długo nie wie o swoim pochodzeniu. Jest bajkowy mo­tyw niespodzianki i kariery: królewicz-prostak, tytułem próby, zostaje przeniesiony na monarszy dwór. Są intrygi rodem z dra­matu historycznego, komediowe przebierańce i nieporozumienia. Słowem, tradycja obficie czerpana ze starożytności i średni