1. Ostatnie przedstawienie, które Lech {#os#1789}Raczak{/#} zrobił wspólnie z aktorami Teatru Ósmego Dnia, nosiło tytuł "Ziemia niczyja". To, nad którym - po rozstaniu się z "Ósemkami" - od kilku miesięcy pracuje, z nową, między­narodową grupą Sekta, mogłoby się nazywać "Ziemia jałowa" - tyle w nim aluzji i odniesień do poematu Eliota: w słowach, w strukturze dramatur­gicznej, w transpozycjach poetyckiego opisu na przestrzeń teatralną... W aurze coś wilgotno-gnijącego: Nierzeczywiste miasto, Pod mgłą bru­natną zimowego świtu? Jesteśmy na szczurzej ulicy, Gdzie umarli pogubili swoje kości? Też, to też. Nie w słowach, w obrazie. Ale i w sło­wach, i w obrazie przywoływany jest inny fragment: Szczur pełznął miękko między źdźbłami trawy Wlokąc po brzegu swój oślizły brzuch, Kiedy łowiłem ryby w zatęchłym kanale W zimowy wieczór, za wieżą gazowni, Rozmyślając, jak tonął królewicz mój brat I o tym, jak poprzednio zgi