Kim pan jest, reżyserem, pedagogiem, pisarzem, a może pol­skim emigrantem na emeryturze? Wbrew pozorom wcale nie jest ła­two odpowiedzieć na tak sformuło­wane pytanie. Jestem przede wszystkim twórcą, który poprzez te wszystkie zajęcia próbuje realizować swoje wizje i pasje twórcze, poprzez ciągle na nowo określaną i potwierdzaną tożsamość kreować otacza­jącą i nierzadko osaczającą mnie rzeczywistość. W każdym z tych za­wodów czy zatrudnień staram się przekazać innym, swoim widzom, studentom, czy czytelnikom moje widzenie świata. One wszystkie łą­czą się, nawzajem uzupełniają i przenikają pomagając mi reżyserować, a dzięki doświadczeniu reżyserskiemu moje wykłady nie są li tyl­ko historią czy teorią. W konsekwen­cji obydwa te zajęcia stymulują moje pisarstwo, które jest niejako ich su­plementem. Za to na pewno nie jestem, a raczej nie czuję się emigrantem, chociaż boleśnie doświadczyłem doli i niedoli imigranta. Jeśli