Przedstawie­nie oparte jest na fragmentach "Dzienników" Witolda Gom­browicza oraz jego "Trans-Atlantyku". "Dziennik" pu­blikowany od 1953 roku do śmierci pisarza w 1969 r. jest nową formułą tego gatunku w literaturze. Nie jest to kronikarski zapis, autor nie prze­kazuje również w nim intym­nych zwierzeń. Gombrowicz polemizuje z otaczającą go rzeczywistością artystyczną i polityczną, walczy ze stron­nictwami, grupami, naroda­mi. Jest to autokreacyjny za­pis, stanowiący obraz jed­nostki walczącej o wolność, o wyzbycie się zależności od zbiorowości z jej mitami i ste­reotypami. "Trans-Atlantyk" to po­wieść opowiadająca o pierw­szych miesiącach pobytu Gombrowicza w Argentynie w 1939 roku, tuż przed wybu­chem II wojny światowej. Au­tor dokonuje w niej rozra­chunku z polskością, tradycją i konwenansem. Utwór jest mieszanką stylów od realizmu po groteskową fantastykę, formą nawiązuje do epoki ba­roku. Mikołaj Grabowski nie po raz pierws