Frank Dunai dedykował swą adaptację opowiadania Trzy la­ta tym wszystkim, którzy żałują, że Czechow napisał tak mało sztuk. Należy do nich niewątpli­wie Zbigniew Zapasiewicz, skoro zdecydował się rosyjską prozę przedstawić widzom polskim w przekładzie z angielskiego. Być może korzystanie z istniejących adaptacji ma sens, nawet w po­dobnych przypadkach, jednak są­dząc z rezultatów cała operacja przypomina sięganie lewą ręką do prawego ucha. Zamiast bo­wiem Czechowowskiego dramatu woli i namiętności oglądamy nu­dną salonową tragifarsę. Bogata w sensy treść opowiadania zo­stała zastąpiona przez banalną historię nieudanego małżeństwa prowincjuszki i zamożnego kup­ca, rozgrywającą się w mdłej atmosferze moskiewskiego salo­nu, gdzie równie nieważne ja­łowe są rozmowy o sztuce, po­godzie, rewolucji, śmierci i za­jęciach służby. Nic wobec tego nie pozostaje z zamysłu autora, dla którego najważniejszy w utworze był konfl