VI Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego cialo_umysl/body_mind w Warszawie. Pisze Bartosz Frąckowiak w Didaskaliach.

Jak w tekście oddać (nie)ciągły i (roz)ciągły charakter ciała w ruchu? Jak pokonać wszystkie jego (mnożące się) paradoksy na gruncie słów? Jak nadążyć za jego rytmami, nie zawsze spójnymi, nakładającymi się na rytmy zewnętrzne: muzykę, działania innych tancerzy, światło, życie widowni, przestrzeń? Jak uzgodnić rytm języka z rytmem własnego ciała, które doświadczało dynamiki spektaklu, a teraz pisze, próbując z doświadczonego (na własnym ciele) procesu scenicznego zachować to. co w nim najważniejsze? Tekstowa reprezentacja tańca może łatwo zamienić się w splot serii metafor, desomatyzujących to, co w tańcu najistotniejsze. Tekst poświęcony tańcowi - jeśli chce być uczciwym świadectwem - sam powinien oblec się w ciało. Ciało kulturowe, które stanowi "węzeł rytmów, nie tylko obraz czy kształt, ciało pulsujące zatem raczej niż tylko obnażone" . Nieciągłość owego pulsowania uniemożliwia stworzenie spójnej narracji. Wsz