Tak się składa, iż zazwyczaj uwagi moje dotyczą, nazwij­my to: spraw poważnych w teatrze. W pewnej mierze jest to rezultat intencji świadomej, po części jednak bierze się z faktu, że nasz tzw. lżejszy repertuar te­atralny może przyprawić o do­syć ponury nastrój. Tym razem jednak "łamię regułę" (nie tylko z okazji wakacyjnej pory) i za­chęcam wszystkich, ażeby nie przegapili pysznej zabawy, jaką nieoceniony Teatr Dramatyczny przygotował dla nich w postaci wystawionego na małej scenie "Teatru Cudów" - zbioru krótkich intermediów scenicznych sa­mego wielkiego Cervantesa. Na przedstawienie składają się cztery krótkie fraszki sceniczne, prawdziwe perełki finezji i kun­sztu literackiego, nie bez kozery wliczane pośród największe osiągnięcia światowej literatury. Cervantes okazuje się tu mi­strzem w budowaniu scenicznej sytuacji, w kreśleniu jedną cie­niutką kreską typów ludzkich, w rozniecaniu nastroju zabawy przede wszystkim, w prowokowa�