Kazimierz Dejmek dąży konsekwentnie do zbudowania na scenie i w repertuarze Teatru Polskiego kanonu arcydzieł Aleksandra Fredry. Po "Zemście", "Panu Jowialskim" zrealizował tym razem "Damy i huzary". Zapewne myśli o kolejnych dziełach autora "Ślubów panieńskich". Taki żywy kanon Fredry byłby zapewne nie tylko spełnieniem po­winności teatru nastawionego na granie rodzimej klasyki, byłby przede wszystkim wielką atrakcją dla widowni, a i dla krytyki szansą na rewizję wielu poglądów na te­mat twórczości naszego klasyka komedii i teatru. A że czas na sensowne prze­myślenia zawsze jest aktualny przekonały mnie wypowiedzi ra­diowe pewnego naukowca (?), a może teatrologa (?), który ni mniej ni więcej tylko wygłosił pogląd, że Fredro w dobie "komunizmu w Polsce" nie był pełnowartościo­wym autorem, albowiem ośmie­szane przez niego typy rodaków dobrze w gruncie rzeczy służyły polityce... Kremla. Autor wypowie­dzi jest zapewne zwolennikiem "zlustro