Tadeusz zmarł 3 lipca 2010 roku w Krakowie. Był znakomitym aktorem krakowskiego Teatru Kolejarza. Wyjątkowo uzdolniony, obdarzony muzyczną intuicją o renesansowych przymiotach charakteru, toteż w trakcie 27 lat pracy w teatrze wykreował dziesiątki niezapomnianych postaci scenicznych - wspomina Marek Zabiegaj w Gazecie Wyborczej - Kraków.

Perfekcjonista, każdą rolę przygotowywał z analityczną starannością, grał z pasją, ambitnie i z wrodzoną kulturą sceniczną. Tadeusz zachwycał nas olbrzymią wiedzą z obszaru teatru muzycznego - rzec by można - o operze i operetce wiedział prawie wszystko. Potrafił zadziwić bogactwem humanistycznych zainteresowań - sprawnie władał klasyczną łaciną i równie swobodnie wygłaszał z pamięci tyrady z dzieł polskich klasyków. JEGO sugestywna moc przyciągania sprawiała, iż z zainteresowaniem słuchano jego cennych uwag i wskazówek. Swoją wiedzą oraz muzyczną wyobraźnią chętnie dzielił się z innymi, wiodąc codzienny dyskurs o kondycji krakowskich teatrów. A potrafił o teatrze mówić długo, mądrze i zawsze z należytą troską, wspominając teatr operowy. W ocenie wydarzeń artystycznych Tadeusz pozostawał niezależny, zawsze szczery aż do bólu ale uczciwy, wielokrotnie porażał weryzmem obserwacji. Zdecydowanie sprzeciwiał się wszelkim przeja