"Zwolon" Cypriana Kamila Norwida ukazał się drukiem w roku 1851 w Poznaniu. Napisany został po upadku Wiosny Ludów, pod wrażeniem dramatycznego losu nowej młodej polskiej emigracji, co dowodnie zaświadcza list Norwida do Jana Koźmiana z 13 sierpnia 1849 r. Autor nazwał "Zwolona" monologią. W istocie jest to monolog Norwida rozpisany na głosy. W przedstawieniu Krystyny Skuszanki monolog Norwida rozpisany na głosy został jeszcze dodatkowo rozpisany na dekoracje (świetne - Krzysztofa Pankiewicza), na muzykę (przejmującą - Adama Walacińskiego), śpiew (wspaniały - Czesława Niemena), działania aktorskie z udziałem tak wybitnych aktorów jak Ewa Krasnodębska, Małgorzata Lorentowicz, Wojciech Siemion i inscenizację. Nie mówiąc już o zabiegach dramaturgicznych, które, chociaż nieliczne, ale wykonane ręką biegłą i delikatną, niemało się przyczyniły do uwyraźnienia linii i postaci dramatu. I jego wstydliwej a gorzkiej aktualności. Przedstawienie rozpoczy