"Patrząc w odległość doświadczamy wrażenia, że człowiek składa się z szeregu postaci, które częstokroć nie mają pomiędzy sobą nic wspólne­go. Przemiana materii sprowadza ten skutek, że ciało przebudowuje się z nowych wciąż pierwiastków, z tego samego wprawdzie materiału, ale w nowych warunkach i formach bytowania". Proszę się nie niepo­koić. To nie są słowa an­gielskiego komediopisa­rza. Napisał je przed kil­kudziesięciu laty Stefan Żeromski, w powieści cieszącej się dziś najmniej­szą popularnością wśród admiratorów jego twór­czości: w "Dziejach grze­chu". Niemniej mogłyby posłużyć za motto oma­wianej tu komedii. Gdy­by, oczywiście, autor "Przedwiośnia" myśli tej nie skreślił w stylu i z powagą niezbyt stosow­ną do płochej igraszki scenicznej, za jaką "Photo-finish" zapewne uznać na­leży. We współczesnej litera­turze dramatycznej nie brak utworów, których autorzy zadali sobie wie­le trudu, by przekonać widza