Widzowie nasi oswoili się z przeplataniem te­kstu jednej sztuki wstawkami z innych, zwłaszcza tego samego autora, mającymi zazwyczaj na celu określoną interpretację dzieła. Przyznam się, iż wyżej cenię reżyserską odkrywczość dochodzącą do głosu mimo czy dzięki wierności tekstowi oryginału, odbywa się bowiem wówczas rzeczywi­ste odkrywanie myślowej zawartości utworu. Go­dzę się jednak z najdowolniejszymi zabiegami kompilacyjnymi, jeśli czynione są jawnie, nie de­zorientując widza, i w zamyśle wzbogacenia dia­logu ze społeczeństwem o sprawach godnych uwa­gi. Najnowsza premiera w "Jaraczu" nosi tytuł je­dnej z dawniejszych sztuk belgijskiego dramatur­ga, Flamanda piszącego po francusku, Michela de Ghelderode, autora znanego u nas m.in. z głoś­nego przed laty i znakomitego łódzkiego przedstawienia "Czerwonej magii". Oryginalny to twór­ca, uwrażliwiony na swoiste wartości i uroki flandryjskiej kultury średniowiecza, w której kli�