Powieść Isaaca Bashevisa Singera "Sztukmistrz z Lublina" zro­biła w ostatnim czasie osza­łamiającą karierę i to nie tylko dlatego, że autor po­tomek radzymińskiego rabi­na urodził się w Polsce (1904), ani też z powodu otrzymania w 1978 roku najwyższego wyróżnienia w dziedzinie literatury - Nagrody Nobla. Przyczyną sukcesu jest zapewne kreacja tytułowego bohatera i jego dziw­nych, a przejmujących lo­sów. Żywioł Jaszy Mazura to sztuka, wędrówka i kobiety. Ruchliwość i ciekawość świata zmusza Jaszę nie tylko do wysiłku mięśni, doskonalenia ciała by w zadziwia­jących ewolucjach górować nad tłumem, ale również do roztrząsania problemów natury moralnej. Wprawdzie czterdziestoletni ulubieniec kobiet nie ma wiele czasu na zastanawianie się nad życiem, jednakże wyrabia sobie oryginalne pojęcie o Bogu, które zastępuje mu religię. Początkowo Jasza z praw­dziwym mistrzostwem balansuje na linii życia, z kuglarską zręcznością "żongluje"