(Teatr Powszechny w Warszawie. L. Malugin: "Starzy przyjaciele", sztuka w trzech aktach. Przekład Marii Witwińskiej. Reżyseria: Witold Koweszko. Dekoracje: Kazimierz Pręczkowski. Wykonawcy: W. Szczepańska, S. Stępniówna, W. Sadowy, K. Morawski, J. Tkaczyk, B. Stępniakówna, J. Miohalewicz, F. Lubelski, A. Rostkowska, W. Lasocki, E. Apa i M. Janecka).

O tej pierwszej zresztą, sztuce młodziutkiego autora i aktora sowieckiego można powiedzieć dużo złego. Jest zbudowana naiwnie, powiedzmy: świetlicowo, trochę po sztubacku: jak gdyby ją napisał jeden z jej bohaterów, maturzystów, a poprawiła i zaopatrzyła w morały inna bohaterka, nauczycielka Fiedosowa. Za dużo tam gadaniny, nie pchającej akcji naprzód. Wejścia i zejścia postaci ze sceny nie umotywowane: co chwila ktoś mówi: "przepraszam, zaraz wrócę" i wychodzi beztrosko. Zasadniczy schemat sztuki nastręczał wiele trudności. Akt pierwszy dzieje się w przeddzień wybuchu wojny niemiecko - sowieckiej, 21 czerwca 1941, następny akt w okrągły rok potem, trzeci w okrągłe trzy lata; pierwszy, akt: oblewanie matury, drugi akt: prawie te same osoby co w pierwszym, posiłek bardzo skromny, - trzeci akt: znów prawie te same osoby, uczta tym razem bardziej wystawna. Zmieniają się tedy okoliczności, ale główne sytuacje zostają te same: rozwijają się dokoł