Otrzymaliśmy pierwszy dra­mat o heroizmie naszej rewo­lucji. Rok 1944... Powiatowe mia­sto na prawym brzegu Wisły. Hitlerowcy wycofują się, przewala się front, żołnierze ra­dzieccy i polscy idą dalej na­przód. To ważna przesłanka historyczna. Do miasta przyby­wają: towarzyszka Ola - sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR, Bogdan - oficer AL, czternastoletni Waldek. W mieście przebywa oddział akowski majora Groma. To osoby dramatu, sity rewolucji i siły kontrrewolucji. Akowcy są zniechęceni, jed­ni wyrywają się do domu, in­ni do wojska na front. Z chwilą, gdy nie ma Niemców, których zresztą wypędzono bez ich udziału, nie widzą racji istnienia oddziału. Racje te istnieją dla Groma - hrabiego Ziembicza, miejscowego ob­szarnika. Nie może ich jednak wyjawić swym ludziom, prze­ważnie osobiście zainteresowa­nym sprawą rewolucji, choć zdezorientowanym. Pozostaje odwołanie się do ślepej dyscy­pliny, bezdyskusyjnych rozka­zów. W chwili, gdy jes