Ten spektakl winni obejrzeć koniecznie członkowie sejmo­wej komisji, zanim ostatecznie bezmyślnie przegłosują usta­wę lustracyjną. Muszą go zobaczyć autorzy partyjnych pro­gramów wyborczych, by znać rzeczywiste nastroje spo­łeczne. A także liczni moralizatorzy, niedouczeni publicyści historyczni, posiadacze niezłomnych narodowych tradycji. Nie tylko dlatego, że oto wreszcie mamy zgrabnie napisaną współczesną sztukę znakomicie oddającą puls dnia polskiej prowincji, czyli elektoratu. Rzecz jest odegrana tak brawurowo, że publika zassysa dialogi, śledzi rozwija­jącą się spiralnie akcję, żywiołowo re­aguje na każdy celny greps, paradoks ludzkich losów. Ową sztukę trzeba zoba­czyć, bo mogą ją zdjąć. Zaraz po premierze "Ciałopa­lenia" Marka Bukowskiego w warszawskim Teatrze Po wszechnym młody, zdolny kry­tyk Rafał Węgrzyniak z komso­molskim żarem zdemaskował kulisy powstania spektaklu w organie polskiej prawicy my­ślącej, w Woł