XX Festiwal Teatrów Polski Północnej w Toruniu, odbywający się w roku 60 rocznicy odzyskania niepodległości Polski, miał za hasło przewodnie "Teatr w służbie obywatelskiej". Niestety, ani szczytne hasło, ani jubileusz nie wpłynęły na poziom festiwalu. Jeśli odsuniemy na bok sprawę ocen jury (dającemu m.in, teatrowi nagrodę... za "opiekę" - patrz opublikowany przez nas festiwalowy werdykt), to jednak mimo to trzeba dać wyraz zdziwieniu z powodu dopuszczenia na festiwal kilku przynajmniej przedstawień. Chociażby dla dobra przyszłych festiwali...

Obejrzeliśmy - nie wiadomo dlaczego - arcynudnego "Świętoszka" teatru bydgoskiego z tyradami kierowanymi wprost do widowni... Znalazł się również spektakl "Przy pełni księżyca" Szukszyna teatru koszalińskiego - celebrowane ze słowiańską zadumą scenki jakby z dawnego teatru "psychologicznego" na tle post-Chagallowskiego malowidła. Niezwykłe owacje wywołał występ Teatru Polskiego z Wrocławia - przedstawienie gościnne, a więc poza konkursem, "Kartoteki" Tadeusza Różewicza w reżyserii Tadeusza Minca ze Zdzisławem Kozieniem w roli Bohatera. Swoją nagrodę publiczność przyznała "Operetce" Witolda Gombrowicza w reżyserii Macieja Prusa, z muzyką Jerzego Satanowskiego. Spektakl ten recenzowany był już na naszych łamach wkrótce po inauguracji Teatru Muzycznego w Słupsku. Nagroda publiczności była jedyną, jaką otrzymał w Toruniu teatr ze Słupska - jeśli nie liczyć nagrody naszej redakcji... Nagrody przeznaczonej dla młodego aktora - do której typ