Jarocki znowu we Wrocławiu! Szmat czasu upłynął do jego słynnych realizacji sztuk: "Pluskwa" Majakowskiego (1967), "Stara kobieta wysiaduje" Różewicza (1969), "Paternoster" Kajzara (1970) na scenie Teatru Współczesnego za dyrekcji Andrzeja Witkowskiego. Jego nazwisko pojawiało się zresztą na wrocławskich afiszach teatralnych także wcześniej, gdy był jeszcze młodym, wielce obiecującym reżyserem. Bardziej wtajemniczeni wiedzą, iż związki Jarockiego z Wrocławiem wykraczają poza teatr. Tutaj pobierał nauki, w tutejszej prasie opublikował przynajmniej jeden wiersz satyryczny. Dajmy jednak temu pokój, chęć nie wiadomo, czy sentyment Jarockiego do Wrocławia nie jest zakorzeniony gdzieś, hen, w tamtych zapomnianych i dziś jakby nieważnych wydarzeniach. Sentyment ten w każdym razie jest rzeczywistością. Nie umniejsza, to zasługi Jana Prochyry, który ten sentyment zwęszył i - wykorzystując jeszcze splot okoliczności, dzięki którym Jarocki był aku