W niewielkiej, prostokątnej sali jednej z wrocławskich kamienic miała niegdyś miejsce jedna z najbardziej drastycznych scen w historii polskiego teatru. W "Apocalypsis cum figuris" chleb stał się obiektem gwałtu. Grotowski pragnął wówczas przekroczyć symboliczność i umowność tea­tru. Rekwizyt teatralny zamie­nić w żywą obecność, choćby za cenę bluźnierstwa. Przed wielo­ma wiekami procesję Bożego Ciała ciągnącą ulicami Madrytu wieńczyło widowisko "Magii grze­chu" Calderona de la Barca. Na wozach pojawiały się alegorycz­nie ukostiumowane postaci Zmy­słów i Grzechów. Człowiek po­stawiony między Grzechem a Skruchą musiał dokonać wybo­ru. W tym widowisku również pojawiał się chleb. Był tylko teatralnym rekwizytem, który tłumaczył widzom zbawczą moc innego chleba. To widowisko od­woływało się do żywego sacrum, które istniało już poza teatrem. Co ten dramat może znaczyć dla nas dzisiaj? Co może znaczyć wy­stawiony w tej sa