"Opowieści o zwyczajnym szaleństwie" w reż. Michała Kotańskiego w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Pisze Krzysztof Pierzchlewski w Głosie Wielkopolskim.

Sztuki Petra Zelenki utrzymują się w repertuarach polskich teatrów wystarczająco długo, aby ocenić, że ich język i konstrukcja podoba się naszym widzom. Uprawniona jest także opinia, że są one dla nas atrakcyjne, ponieważ poruszają tematy rzadko goszczące w polskiej dramaturgii, traktowane przez nią powierzchownie lub też na odwrót - ze śmiertelną powagą. Tak też jest w przypadku premiery "Opowieści o zwyczajnym szaleństwie" w kaliskim Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego, która odbyła się 10 listopada. Przedstawienie można oglądać także od jutra do 18 listopada. Zachowania i emocje łączące czy raczej dzielące bohaterów powstałych przed sześcioma laty "Opowieści o zwyczajnym szaleństwie" są dziwne tylko na pozór. To przecież odbite w krzywym zwierciadle dobrze nam znane uczucia: głodu miłości, obrzydzenia małżeńską rutyną, niemożności porozumienia, strachu przed samotnością. O tych wszystkich sprawach można mówić na różne