W wieczór sylwestrowy miała miejsce ciekawa premiera Sztuki Sławomira Mrożka w warszawskim Teatrze Współczesnym, prowadzonym od 1949 roku przez Erwina Axera. Dyrektorską pałeczkę przejął po nim Maciej Englert. "Wdowy" - bo taki tytuł nosi jednoaktówka z 1992 r. - są oryginalną i jak zawsze sprawną w wypadku tego autora improwizacją na temat śmierci. Tej klamry ostatecznej, która wieńczy życie każdego z nas i która w literaturze (poezji) - tak światowej, jak i polskiej - doczekała się licznych interpretacji. "Wdowy" to "skecz metafizyczny", rozpisany na przezabawne dialogi, wypowiadane przez bohaterów w mniej lub bardziej absurdalnych sytuacjach, z których każda jest inspirowana świetnie podpatrzonym życiem. Jednoaktówka ta nie należy z pewnością do szczytów twórczości znakomitego pisarza. To przede wszystkim całkiem inny Mrożek niż ten, do jakiego się przyzwyczailiśmy... Przyzwyczailiśmy się wszak do autora na wskroś współczesnego - nawe